Hellow!

Daar was ze eindelijk weer!
Sorry dat het zo lang duurde hoor, maar het strand was zo onwijs prettig en alleen maar een beetje berichtjes sturen over hoe mooi de zee er vandaag weer uitzag, leek me niet zoveel inhoud hebben...

Inmiddels ben ik weer wat verder de landkaart opgekropen, naar Siem Reap.
Ik ben gisterochtend in alle vroegte met de bus naar Phnom Penh gereden (5 uur) en in Phnom Penh direct de laatste bus genomen naar Siem Reap (6 uur).
Henk, ik hoopte dat ik wat meer tijd zou hebben in Phnom Penh, maar het waren maar 20 minuten en die wilde ik niet riskeren om op zoek te gaan naar onze oud-collega, erg jammer, maar volgende keer ga ik er zeker langs ;)

Om half zeven kwam ik aan in Siem Reap en het was meteen al geweldig: ook hier staan de tuktukdrivers je aan alle kanten op te wachten en zich te verdringen om je mee te nemen naar een guesthouse.
Heb gekozen voor een brommer, ipv tuktuk, dat rijdt hier toch een stuk makkelijker.

Nu logeer ik in Jasmin guesthouse, supermooi, voor 6 dollar per nacht.
vanochtend ben ik om 8 uur opgehaald door een brommermijnheer en die heeft me in de stromende regen naar een boot gebracht. Dit alles over wegen die er eigenlijk niet echt waren...(getuige de foto)
Een uur later kwamen we bij de boot aan, helaas regende het nog steeds, maar dat mocht de pret niet drukken, want ik zou naar een 'flowting village' gaan. Een dorp dat geheel op palen is gebouwd, waar je ten tijde van het regenseizoen niet kan lopen, alleen kan varen of zwemmen. Er wonen in het dorp 8500 mensen. Fantastisch om te zien!
Had een zak met ballonnen, snoepjes en tandenborstels (ja, tandenborstels, ja) meegenomen. En die gingen met een noodvaart het dorp door. Alle kinderen stonden op een gegeven moment allemaal om me heen te gillen : Ik ook! ik ook!

Daarna nog een stukje door een bos gevaren dat ook geheel onder water staat, erg indrukwekkend allemaal.

Daarna weer terug naar de grote stad, nieuwe ballonnen halen op de markt en snoepjes natuurlijk.

Want op het programma stond (SORRY MAMA!!!) het kinderziekenhuis.

Wat ik daar heb gezien is echt hartverscheurend.
Mensen staan uren in de rij met hun zieke kind om dan vervolgens uiteindelijk naar binnen te mogen om daar weer uren te zitten wachten tot er iemand komt om naar hun kind te kijken.

(tip voor mama: lees nu maar niet meer verder)

Elke zaterdagavond geven ze in het ziekenhuis een cello-concert. Niet omdat dat zo goed is voor de patienten ofzo, maar puur en alleen om mensen te trekken.
Mensen te trekken om bloed te doneren.
(mama, stop nu echt met lezen)

ja, sorry, maar ik kan dat gewoon niet aan me voorbij laten gaan. Zo zit ik niet in elkaar.
Dus een half uur later stond ik weer buiten met een mooie plakker op m'n arm, een t-shirt van het ziekenhuis en een pak koekjes.
Alles ging heel hygienisch (omdat ik weet dat je toch verder leest...)anders had ik het niet gedaan, maar dit was in mijn ogen het minste wat ik kon doen.

Morgen ga ik naar Angkor Wat (de fransen hebben hier een tijdlang rondgestruind en dus wordt hier de grap gemaakt van 'encore une wat'.
Om 5 uur in de ochtend word ik opgepikt, want dan kan ik mooie foto's proberen te maken met zonsopgang...
mensen, ik ga m'n best doen!
Ik meld me morgen of overmorgen weer... tenzij het hier natuurlijk allemaal veeeeeel te indrukwekkend is.

KNUF